Baharı hissedebildiğimiz güzel bir gündü..
Aynı hava herkesin ruhuna yansısa!

Keşke...
Gayet masumken zan altında hissettirilmesek..
Hiçbir söz vermemişken hayalden vaatlerle,
Böylesine şeffafken yersiz güvensizliklerle sarsılmasak..
Görünür ve acıtan gerçekleri karanlıklar ardına gömmeyip,
Dürüst açıklamaları geçiştirme varsaymasak..
Keşke... Ama nerde?..

Sözleri duymuyorsanız gözlere bakmalı!
Ya ben? Kapıyor muyum ki gözlerimi?
Sırtımı dönüyor muyum en manasız gelgitlere?
Ya da günbegün değişebilen ruh hallerinize?
Oysa ki benim de dört mevsimim var içimde...

Coştum bir an, sanata geldim korkarım.:) Konumuza dönelimmm..:)